hosting powered by facthosting.com
บ้านกลอนของนายโอ้เอ้ --> ค้นหากลอน

 ลำดับกลอนที่ :: 00198

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน รักของเรานั้นก็มีค่า
มีคนมาฝากไว้เพื่อคลายเหงา
คนที่ฝากเขากับทำเราช้ำใจ
แล้วเมื่อไหร่จะมีคนมาจอง
โดย :: คนอกหัก :: female :: :: ::  ส่งเมื่อ :: อังคาร 8 ก.พ. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00197
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน อยากกินเหล้าแก้กลุ้มหวานนุ่มลึก
เช้ายันดึกหาได้ไม่ขัดสน
ทั้งข้างทางขายค้าหนึ่งตำบล
ผลิตภัณฑ์แบกขนมาตั้งเรียง
อยากสูบยาหาง่ายได้พร้อมเหล้า
อย่างี่เง่าเอาเท่าไรไม่ต้องเถียง
ทั้งซองแดงซองขาวซองเขียวเคียง
มีพอเพียงแบ่งกันปันมะเร็ง
อยากเล่นหวยมวยม้าหามีหมด
มีทุกรสอบายมุขขลุกนอนเขลง
ทั้งซ่องบ่อนไฮโลถั่วมั่วเอาเอง
ไม่ต้องเกรงนอนกรงต๋งจ่ายมา
เท่านี้แหละสวรรค์ยิ้มหยันเยาะ
ไม่ต้องเหาะเหินใฝ่เข้าไปหา
นึกสวรรค์หันหลังเหลียวเดี๋ยวก็พา
สวรรค์มาให้สัมผัสยุคผลัดใบ
โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: อังคาร 8 ก.พ. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00196
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน ประชาธิปไตยห้ามเถียงส่งเสียงข่ม
เลิกถุยถ่มอย่างเก่าไม่เอาไหน
นี่!ขอบอกมุขเด็ดอย่าเอ็ดไป
เข้ายุคใหม่สร้างชาติอย่างอาจอง
จะอยู่ย้ำค้ำฟ้าห้าร้อยรอบ
สร้างระบอบประชาธิปไตยให้สูงส่ง
เขียนพิมพ์เขียวให้ลูกหลานสืบสานงง
ประชาธิปตงประชาธิปตวยหวยสามตัว
โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: อังคาร 8 ก.พ. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00195
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน นี่!จากนี้ไปเลิกเจ็บเลิกจนเลิกทนโง่
จะงามโก้สุดสวยรวยเหลือหลาย
เงินจะเหลือพอเพียงเลี้ยงแม่ยาย
อีกพ่อตาจนกว่าตายไปจากกัน
ทั้งพ่อตัวแม่ตัวอย่ากลัวอด
รับเลี้ยงหมดเคหาใช่ว่าฝัน
เป็นความจริงเหนือจริงทุกสิ่งอัน
รัฐจัดสรรเสวยสุขครบทุกคน
มีอย่างนี้ดีไหมใครเอาบ้าง
ไม่ต้องจ้างรับอาสามาอีกหน
หวังมาช่วยแก้ไขมิให้จน
แต่ต้องทนฟังหน่อยแล้วค่อยชิน
รถไฟฟ้าจะวิ่งรอบครอบคลุมทั่ว
ไม่ต้องกลัวทำงานสายต้องย้ายถิ่น
เลือกสิครับรับรองต้องได้ยิน
หมดมลทินขึ้นสวรรค์ชั้นเทวา
ไม่ต้องเดินเหินเหาะเกาะห้อยโหน
ร้องตะโกนกู่ก้องร้องเรียนว่า
รถเมล์เก่าผุพังโหว่หลังคา
ไอ้ผีบ้าตนไหนให้วิ่งเวียน
เหมือนโลงศพขับเคลื่อนเลื่อนมารับ
ตะบึงขับปีนป่ายส่ายปวดเศียร
สะอึกอกเจ็บจุกลุกอาเจียน
เหมือนนั่งเกวียนยนต์ล่องท่องโลกันต์
เหมือนศรีอาริย์หลงยุคปลุกให้ตื่น
ความขมขื่นจักมลายคลายโมหันต์
โน่นเสาไฟข้างหน้าอย่าชนมัน
คนหลับฝันอย่าให้ตื่นฟื้นจากกรน
ตั้งนโมนะแมไว้แก้เคล็ด
น้ำตาเล็ดน้ำตาร่วงอย่าหมองหม่น
นึกเสียว่าประทับทรงองค์แก้บน
จงอดทนอีกนิดเดียวประเดี๋ยวก็ชิน



โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: อังคาร 8 ก.พ. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00194
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน หัวใจเคยอ่อนโยนมาโผนคึก
เมื่อกรำศึกสังคมบ่มนิสัย
ยามมองตัวนึกย้อนดูภายใน
มองเห็นใจปวดร้าวกร้าวแกร่งเกิน
ดูกร้าวร้าวหยาบกระด้างหลังผ่านศึก
ราวกับฝึกบ่มเพาะใช่ผิวเผิน
มันจำหลักปักแน่นลงแก่นเพลิน
ราวกับเนินงามงอกออกจากใจ
หวาดระแวงไม่ใว้ใจมนุษย์
เกรงกลัวสุดเสียเปรียบแข่งหนไหน
ไม่ชนะแต่ไม่แพ้แม้กับใคร
ทนไม่ไหวไม่ยินยอมค้อมใจลง
มุ่งเอาเปรียบทุกครั้งขาดยั้งคิด
ไม่มีสิทธิ์แต่ก็ยังหวังประสงค์
รอนาทีเขาพลาดอย่างอย่างอาจอง
เข้าปักธงชิงชัยในทันที
ชอบเยาะเย้ยยอกย้อนเฝ้าค่อนแคะ
เตี้ยแหมะแขะ เก้งก้างไม้เสียบผี
เฝ้าค่อนขอดเหยียดย่ำย้ำวจี
เที่ยวราวีพวกหมู่อยู่ร่ำไป
แถมอยากได้อยากดีมีมากกว่า
กลัวน้อยหน้าใครเขาเสียเท่าไหน
เที่ยวขวนขวายหามายอมเสียใจ
เสียเท่าไรไม่กังวลจนเคยตัว
จากนิสัยบ่มเพาะเจาะในจิต
ทีละนิดทีละหน่อยคล้อยทางชั่ว
เป็นประจำทำจิตสั่นระรัว
จิตหม่นมัวเป็นสันดานกร้านสังคม
โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: เสาร์ 29 ม.ค. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00193
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน รถชำรุดสุดสวยแต่ห่วยแตก
คนซื้อแบกภาระหามจนงามหน้า
ร้องอุทธรณ์ความเป็นธรรมหวังได้มา
ตามทางค้าขายดีมีคุณธรรม
ไปร้องแล้ววอนเล่าเฝ้าแต่ขอ
ได้แต่รอเมตตาดูหน้าขำ
เงินก็จ่ายได้ของห่วยเอาตีนทำ
ยังเจ็บช้ำโดนด่าว่าซวยเอง
นโยบายชี้ชัดสัตว์เศรษฐกิจ
ไอ้ยุ่นปี้มันคิดดีฉิบเป๋ง
ลูกค้าหรือคือหมูของตูเอง
ตาดีเฮงตาร้ายซวยช่วยได้เรอะ
เมื่อร้องขอวอนไว้ไม่ได้เรื่อง
ความขุ่นเคืองพลุ่งพล่านมาบานเบอะ
มันหากินเฮงซวยห่วยแตกเนอะ
ฟาดเสียเถอะรถริยำทำด้วยตีน
ไม่ใช้มือมาทำระยำไหม
ยังเอาใจด้านดำปากทุศีล
มากวนก่อต่อเติมเสริมวิตามิน
ใครได้ยินก็โมโหสุดโกรธา
เมื่อก่อนนานกาลเก่าเหง้าไอ้เตี้ย
มันทำเอี้ยรานรุกบุกมาหา
เรียกสงครามเอเชียมหาบูรพา
มันเข่นฆ่าคนไทยไปหลายคน
มันพิมพ์เงินของไทยใช้เองอีก
ไทยต้องหลีกทางให้ตั้งหลายหน
สาระพัดสาระเพต้องจำทน
ไอ้เศษคนสัตว์เศรษฐกิจจำติดใจ
โนกูจิคือญี่ปู่นไอ้ยุ่นปี่
ไอ้ตัวนี่หัวโขมยตัวแสบไส้
คิ๊กบ็อกซิ่งไอ้หอกหักลักเราไป
เอามวยไทยไปปลอมย้อมแมวกิน
อ้างของมันหน้าตาเฉยเลยละพวก
ไอ้สัตว์ปลวกเหล่านี้หวังหนี้สิน
โขมยลอกปอกเขาเอาจนชิน
มีชีวินสมญา"ยิวแห่งมหาบูรพาทิศ"มืตรเฮงซวย

โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: ศุกร์ 28 ม.ค. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00192
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน คืนพระจันทร์วันเพ็ญลอยเด่นสูง
โบราณจูงหลานลูกไปปลูกฝัง
ประเพณีดีงามตามกำลัง
ที่ริมฝั่งมหาริมสาคร
ทั้งศิวาราตรีที่พันผูก
ทั้งหลานลูกโบราณท่านพร่ำสอน
ลอยกระทงขมานทีสีทันดร
วิสาขะเว้าวอนบูชาไฟ
มาวันนี้เพ็ญจันทร์ยามสาดส่อง
ภูตผีจ้องมึนเมาเจียนเข้าไส้
ทั้งกัญชายาอีพี้เข้าไป
จนบรรลัยวายวอดกอดรัดกัน
เรียกฟูลมูนปาร์ตี้ผีชัดชัด
เข้ากอดฟัดกกก่ายร่ายกระสันต์
พวกผีห่าซาตานจัดงานวัน
เมินสวรรค์รวมนรกจกเปรตเศษซาตาน
โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: อังคาร 25 ม.ค. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00191
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน ยิงถล่มข่มขู่ดูป่าเถื่อน
ประชาธิปไตยเป็นเกลื้อนน่าอดสู
ไม่สนใจกติกาไม่น่าดู
ขอให้กูเป็นใหญ่ก็แล้วกัน
เป็นพวกบ้าห้าร้อยน้ำลายฟอด
คอยกัดตอดขู่ตบดูขบขัน
กระหายอำนาจวาสนาเร่งหาพลัน
ช่างแสบสันต์เหลือดีนี่หรือคน
จะเป็นใหญ่ไม่ว่าพวกห้าร้อย
น้ำลายย้อยไหลเปรอะเปื้อนเขรอะขน
ด่ากันบ้างขู่ฟ่อยังพอทน
สัปดนถึงฆ่ากันสันดานใด
นี่นะหรือผู้แทนที่แสนซื่อ
ประกาศชื่อประกาศนามความเหลวใหล
ไม่กังวลเสียงก่นด่าให้ว่าไป
ทั้งหัวใจพอต้านดำด้านพอ
โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: อังคาร 25 ม.ค. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00190

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน ไม่นึกเลยว่าชีวิตจะบิดผัน
เพราะภาพอันงามงดดูสดใส
หน้าขาวขาวดูดีเลยมีใจ
ไม่ทันไรก็เผยลายคล้ายมังกร
สู้อุตสาห์เลือกไปเพราะใจรัก
เพื่อนฝูงทักทัดทานค้านสั่งสอน
ไม่ยอมฟังตั้งใจไว้แน่นอน
ปิดประตูลงกลอนนี่ใช่เลย
" แล้วเป็นไง" คำเย้ยซ่อนคมกรีด
เหมือนคมมีดบาดใจไม่อาจเฉย
อยากตะโกนดังดังดังกว่าเคย
ยินยอมเผยความจริงสิ่งที่เป็น
มันโหดร้ายป่ายเปะทั้งเตะถีบ
ตอนมันจีบล้วนดีดีมีให้เห็น
โน่นจะให้นี่ก็ให้ไม่ลำเค็ญ
สิ่งจำเป็นเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ
มาวันนี้ดูสิหยามห้ามเราพูด
เหมือนมีตูดแทนปากขึ้นหยากไย่
มีให้กินมีให้นอนอาทรใย
เอื้อมาให้ทุกอย่างจนทางเรียว
เสรีภาพเคยมีสีเริ่มตก
ทั้งเพื่อนฝูงตระหนกใจห่อเหี่ยว
นี่แค่มาอาศัยประเดี๋ยวเดียว
เห็นด้ามเคียวแก๊สตาโปโผล่ด้ามยาว
เอาละวะวันนี้แม่ขอพูด
ไม่เอาตูดทำปากอยากอื้อฉาว
ไม่ยอมทนให้กดขี่แม้กี่คราว
แม่จะสาวไส้กี่ขดให้หมดพุง
ผลประโยชน์ทับซ้อนกะล่อนปลิ้น
ยามแลบลิ้นแฉกตวัดสบัดมุ่ง
แปรสินทรัพย์จับใจคนในกรุง
เอื้ออาทรเจิดจรุงมลังเมลือง
สามสิบบาทไปหาหมอขอรักษา
คนกับหมาถ่มถุยคุยคำเขื่อง
ทำแกนแกนรักษาหาว่าเปลือง
ผู้คนเคืองเห็นอยู่และรู้ดี
เอาเงินให้โรงพยาบาลให้ทานหมอ
แล้วไปขอให้รักษาเหมือนหมาหมี
แสนอัดอั้นถั่งท้นล้นชีวี
ทำทั้งทีกลับมักง่ายทางควายเดิน
แถมมอมเมาเอาหวยหวังรวยล่อ
อ้างแม่พ่อโคตรเหง้าเฝ้าสรรเสริญ
หมกมุ่นเล่นมานานสันดานเพลิน
ยากจนเกินแก้ไขให้มันดี
เมื่ออยากเล่นก็ให้เล่นจนอิ่มแปร้
ทั้งปู่ ย่า ตา แม่ กลายเป็นผี
พนันหวยหวังรวยทั้งตาปี
นมให้หลานแทบไม่มีเงินซื้อกิน
หนี้บ้านนอกงอกบานราวดอกเห็ด
ที่ผลิเผล็ดงามตระการปานผาหิน
เข้ากางกั้นชาวประชาหน้าสู้ดิน
ให้ชีวินต่ำต้อยคอยแบมือ
รอเทวามาโปรดทั้งโฉดชั่ว
นโยบายมั่วมั่วจะดีหรือ
ถ้าหลงกลทนให้หลอกบอกต้อนตือ
เหยื่อกระสือการเมืองเคืองไหมเธอ

โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: อังคาร 25 ม.ค. 2548


 ลำดับกลอนที่ :: 00189
หมวด :: คมคำกลอน  

รูปภาพจะถูกส่มขึ้นมาแสดงไม่ซ้ำกัน เสียงตะโกนดังลั่นวันฟ้าเดือด
มีคราบเลือด ปืนคำราม คนร้องไห้
มีเสียงยุ เสียงห้าม แสงเปลวไฟ
วันคนไทยฆ่ากัน เนิ่นนานมา
บางคนตาย บ้างหายหน้า บ้างติดคุก
จะหาไหนใครสุขได้ดังว่า
มองทางไหนหน้าหมองนองน้ำตา
กาลเวลาเวียนผ่านเนิ่นนานปี
จากวัยเยาก้าวย่างทางต่อสู้
เข้าพันตูโรมรันขมันขมี
อุดมคติอุดมการณ์ประดามี
จรลีสู่ป่าก่อนมาเมือง
อุดมการณ์กล้าแกร่งเคยแรงโรจน์
ลุกช่วงโชติสาดแสงสีแดงเหลือง
ความเป็นธรรมนำไทยให้รองเรือง
หมายประเทืองประชาชนให้พ้นตรม
ยอมพลีชีพชาวประชานำพาชาติ
กี่ร่างพาดปูทางอย่างขื่นขม
กีชีวิตกี่ร่างคว้างโศกตรม
กับแรงลมฝีปากจากซาตาน
จากปีนั้นถึงวันนี้สีเริ่มเปลี่ยน
อุดมการณ์ผิดเพี้ยนจากพื้นฐาน
ไม่เหลือแล้วสั่งสมอุดมการณ์
เหลือเพียงพาลการเมื่องล้วนเขื่องดัง

โดย :: บานเย็น ตามยาม :: male ::  ส่งเมื่อ :: อาทิตย์ 23 ม.ค. 2548


hosting powered by facthosting.com
มีผู้ชมเว็บขณะนี้ 8 คน